Historia krzesełka do karmienia

Krzesełko do karmienia to dla współczesnego rodzica absolutnie niezbędny gadżet/mebel/akcesorium do opieki nad małym kaszojadem, pozwalający w miarę bezproblemowo dostarczyć potomkowi niezbędnej porcji kalorii 🙂 Ale jeśli myślicie, że jest to wynalazek w miarę nowy, powiedzmy z drugiej połowy minionego stulecia to cóż… jesteście w błędzie 😉

Tytułem wyjaśnienia dla niewtajemniczonych – krzesełko do karmienia to mebel specjalnego przeznaczenia służący do karmienia już siedzących niemowląt i małych dzieci. Siedzisko jest umieszczone wysoko nad ziemią, umożliwiając dorosłemu wygodne karmienie dziecka nawet w pozycji stojącej. Podstawa krzesełka jest zazwyczaj szersza od górnej części, co ma zapewnić stabilność i bezpieczeństwo. Do tego jest ono wyposażone w szeroką tacę, na której możemy umieścić jedzenie do karmienia lub samodzielnego jedzenia przez dziecko. Zazwyczaj krzesełko wyposażone jest w podnóżek i pasy bezpieczeństwa, uniemożliwiające wypadniecie dziecka.

Krzesełka do karmienia nie są niczym nowym. I prawdę powiedziawszy, o czym najlepiej świadczą poniższe grafiki, ogólna idea, jak takie krzesełko winno wyglądać się nie zmieniła się na przestrzeni lat i nie zależała od kraju (co chyba tyczy się również krzesła jako takiego 😉 ) – patrząc na mebel, od razu wiecie co to i do czego służyło 🙂

Źródło: https://www.mocka.com.au/blog/the-evolution-of-the-highchair

Co się zmieniało? Przede wszystkim styl, w jakim krzesło zostało wykonane, nawiązujący do ogólnego stylu panującego aktualnie w meblarstwie, w tym mniej lub bardziej bogaty stopień zdobienia mebla, a od XX wieku również materiał, z którego zostało wykonane. Wcześniej – co chyba raczej oczywiste – były one wyłącznie drewniane. Choć oczywiście drewno jest pojęciem bardzo pojemnym – ożywano różnych gatunków, w zależności od położenia geograficznego i dostępności materiału. W XX wieku wkroczyły metal, no i oczywiście plastik, który na kilka dziesięcioleci zdominował ten sektor dziecięcego meblarstwa. Obecnie ponownie do łask powróciło drewno.

history-of-high-chair-from-16th-century-till-today
Źródło: https://www.olla-kidsfurniture.com/the-history-and-future-of-the-baby-high-chair/

Niczym nowym nie są nawet tace do karmienia ani podnóżki 😉

XVII wiek- dzieci sadzano zazwyczaj w dużych, masywnych drewnianych konstrukcjach, przypominających nieco latryny, z niezwykle pojemnymi schowkami poniżej tacy.

W Anglii podeszli nieco inaczej do tematu – poniższe krzesełko przypomina bardzo niektóre współczesne modele.

To masywne cudo raczej do najgodniejszych nie należało. Podobne krzesła zdominowały XVIII wiek prosta, niezbyt wygodna dla dziecka konstrukcja przypominająca krzesło dla dorosłych.

A to już raczej wiek XIX. Wtedy sporo się zmieniło w designie krzesełek, stały się tez bardziej funkcjonalne. Mniej więcej w latach 20. wprowadzono krzesełka z regulowaną wysokością, a w latach 50.-70 krzesełka wielofunkcyjne: z kołami, łatwo przekształcalne w wózek (rozwiązano w ten sposób m.in. problem przenoszenia ciężkiego mebla pomiędzy pokojami) lub krzesełko-bujaczek na biegunach 🙂

Nie były zatem przeznaczone tylko i wyłącznie do siedzenia i karmienia. Te modele to o wiele więcej, miały za zadanie ułatwić opiekunom życie pod wieloma względami. Były o wiele bardziej złożone niż dzisiejsze, raczej minimalistyczne – w większości – krzesła.

W XIX wieku dużą rolę zaczęła odgrywać sam wygląd krzesła. Znaczenie estetyki wyglądu tego mebla to przede wszystkim kwestia prestiżu, w końcu popisać przed rodziną i znajomymi można się wszystkim. Nawet krzesełkiem do karmienia – im ładniejsze, bardzie złożone i wielofunkcyjne, tym lepiej, bo tym lepszym rodzicem jesteś.

W latach 20. XX wieku zaczyna się stosować w krzesełkach elementy metalowe. To również coraz bardziej stonowane modele, obecne już pod koniec XIX wieku – proste, drewniane krzesła z tackami i podnóżkami.

Lata 50-te XX wieku to okres, kiedy krzesła zaczęto produkować na masową skalę z użyciem plastiku i metalu. Było to wówczas najprostsze i najbardziej praktyczne rozwiązanie, tak ze względu na postęp technologiczny, jak i powojenny baby – boom jaki nastąpił po wojnie. Standardem były metalowe ramy i wyściełane siedziska, a drewniane modele trudno było znaleźć. Choć nie w krajach skandynawskich 😉

Im dalej w XX wiek, tym plastik stawał się materiałem coraz tańszym i dominującym w produkcji tego typowego dziecięcego mebla.

Ponieważ jednak plastikowe krzesełka dość szybko ulegają zużyciu, tym samym ich estetyka maleje i wcale nie są tak łatwe w pielęgnacji (zwłaszcza potężne „kombajny”, które pojawiły się po roku 2000) historia zatoczyła koło i powróciliśmy do drewna. Coraz częściej bowiem krzesełka produkowane są znów z wykorzystaniem tego surowca. Trudno jedna powiedzieć, by prócz materiałów, z których krzesła są robione, udało się na wpaść na pomysł, rozwiązanie, na które nie wpadliby wcześniej nasi przodkowie. No chyba, że krzesełka wiszące/podwieszane…

Źródło: https://childhome.pl/childwheels/w-podrozy/lezaczki-i-krzeselka/krzeselko-wiszace-antracyt-superstar

… lub mocowane na krześle lub stole.

Źródło: http://ingenuity.com.pl/produkty/2_w_1_czerwone.html

Jak widzicie, na przestrzeni kilkuset lat krzesełko do karmienia przechodziło całkiem sporo zmian, choć chyba nie aż tak drastycznych, jak można by się spodziewać. I choć zapewne nie powiedziano w tym aspekcie jeszcze ostatniego słowa i choć nie stworzono krzesła idealnego (ba, wielu modelom do ideału bardzo daleko 🙂 ), to jego funkcje od lat pozostają niezmienne: pomoc w karmieniu i socjalizowaniu dziecka; zapewnienie bezpiecznego sposobu ograniczenia jego mobilności, celem utrzymania malucha w miejscu przez dłuższy czas 😉 , a także zapewnienie praktycznych funkcjonalności i rozwiązań mających ułatwić życie rodzicom i opiekunom.

To tyle 🙂 A jeśli chcielibyście pogłębić temat, to informuję, że korzystałam z:

Jeśli podobał ci się ten wpis skomentuj go, zalajkuj na fanpejdżu, udostępnij dalej lub polub mnie na FB 🙂 Dziękuję, poczuję się doceniona 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *